Meditatie

Vanaf 15 juli tot eind augustus is de doorgaande brieflezing in het Oecumenisch Leesrooster uit de brief aan de Efeziërs. Ik hoop de zondagen dat ik voorga in Den Helder hier ook uit te preken. Een van de kerngedachten uit deze brief van Paulus vinden we in Efeziers 2:14, waar we lezen: “Want Hij is onze vrede, die de twee (joden-christenen en heiden-christenen) één heeft gemaakt en de scheidingsmuur, de vijandschap heeft weggebroken, doordat Hij in zijn vlees (dat betekent zijn leven) de wet der geboden, buiten werking heeft gesteld.” Mensen zijn meesters in het muren bouwen, de Chinese muur, de Berlijnse muur die ondertussen weer is afgebroken, de Klaagmuur in Jeruzalem, de muur die is opgebouwd in Israël tussen de Palestijenen en de Israëlische bevol-king. Maar, zo zegt een priester uit Latijns-Amerika: ‘De meest onneembare muur heeft een gracht vol vrees rondom zijn hart. Een muur zonder ramen, waardoor de Geest niet kan ademhalen, een muur zonder deur, waardoor de liefde niet kan binnenkomen.’
Muren gemetseld van keiharde principes, van grote zware stenen, van gewichtigdoenerij, niet om doorheen te komen. Muren van schuldgevoel die blijkbaar sterker zijn dan vergeving. Muren van normen die versteend zijn tot keiharde wetten. Muren van mensen die aan de weg timmeren en metselen en zich blind staren op enkel het eigen belang en geen oog hebben voor de verlangens van anderen. Overal loop je tegen muren.
De Duitse theologe D. Sölle citeert in één van haar boeken een brief van een student, waar onder-meer dit in staat: ‘De langdurige overtuiging, dat ik waardeloos ben, heeft dikke muren gebouwd. Des te nader je mij komt, des te wanhopiger zal ik terugslaan. Ik verzet me tegen hetgeen waarom ik schreeuw, maar men heeft mij gezegd dat liefde sterker is dan iedere verdedigingsmuur. En daar ligt mijn hoop. Probeer alsjeblieft deze muur te slechten. Een mens die hoopt dat er iemand zal zijn die zijn muur omlaag zal halen.’
Een man als de apostel Paulus merkt al heel gauw dat de eerste christengemeenten het slachtoffer dreigen te worden van murenbouwers. Wat is er namelijk aan de hand? In tegenstelling tot wat wij vaak denken, kreeg men in de eerste christengemeenten vrij snel te maken met conflicten en te-genstellingen waardoor mensen muren begonnen te bouwen.
Zo waren er christenen, die vonden dat zij toch een beter soort christenen waren dan de anderen. Zo waren er christen uit de Joden, afkomstig uit het volk Israël, die vonden dat zij meer aanspraak konden maken op het heil, dan bijvoorbeeld christenen van Griekse en Romeinse afkomst, die in de bijbel de christenen uit de heidenen genoemd worden. Maar Paulus wil niet dat dit soort ver-schil van mening binnen de kerk leidt tot onneembare vestingmuren, die scheiding maken.
Ook wij willen dat niet, maar blijkbaar is het vandaag nog steeds moeilijk om muren tussen men-sen, groepen en volken, die elkaar naar het leven staan, af te breken. Ja, zelfs binnen de kerk, bin-nen onze eigen kerk en ook binnen de Protestantse Gemeente Den Helder is het soms moeilijk om muren van vastgeroeste gewoontes en tradities af te breken. En dat alles heeft te maken met vooroordelen, met “eigen” waarheden, maar heeft vooral met angst te maken, angst voor de an-der die anders denkt, voelt en gelooft dan jij. Angst voor de eigen kwetsbaarheid, ja, angst om gekend te worden door (a)(A)nder die ziet wie jij werkelijk bent.
Juli en augustus is voor velen bij uitstek vakantietijd. Sommigen gaan op reis, dichtbij of ver weg en juist dat op weg gaan naar anderen toe, naar andere plaatsen en/of landen kan maken dat muren worden afgebroken, waardoor wij elkaar en anderen ècht kunnen ontmoeten!
Daarom wens ik u allen een gezegende vakantie- en zomertijd toe.

Met een hartelijke groet van huis tot huis,

Ds. Roel de Meij Mecima.